گرفتگی عضلات کمر

گرفتگی عضلات کمر یکی از شایع ترین دلایلی است که افراد به پزشک مراجعه می کنند. حتی کودکان در سن مدرسه نیز ممکن است به دلیل گرفتگی عضلات کمر دچار کمردرد شوند.

شدت درد گرفتگی عضلات کمر می تواند از یک درد مبهم و مداوم تا یک درد ناگهانی متغیر باشد. این می تواند به طور ناگهانی در نتیجه یک تصادف یا با بلند کردن چیزی سنگین شروع شود، یا می تواند در طول زمان با افزایش سن ایجاد شود. ورزش بسیار کم و به دنبال آن یک تمرین شدید نیز می تواند باعث کمردرد شود.

علائم گرفتگی عضلات کمر چیست؟

• رگ به رگ شدن

رگ به رگ شدن (بیش از حد کشیده یا پارگی رباط ها)، کشیدگی (پارگی در تاندون ها یا ماهیچه ها) و اسپاسم (انقباض ناگهانی یک عضله یا گروهی از عضلات). آسیب های تروماتیک مانند ورزش، تصادفات رانندگی، یا زمین خوردن که می تواند به تاندون ها، رباط ها یا ماهیچه ها آسیب برساند و باعث ایجاد درد شود، همچنین ستون فقرات را فشرده کرده و باعث پارگی شود.

• مشکلات دژنراتیو

استهلاک یا فرسایش دیسک بین مهره ای زمانی اتفاق می افتد که دیسک ها معمولاً به عنوان یک فرآیند طبیعی پیری فرسوده می شوند و توانایی خود را از دست می دهند. اسپوندیلوز فرسایش عمومی ستون فقرات همراه با سایش و پارگی طبیعی است که در مفاصل، دیسک ‌ها و استخوان ‌های ستون فقرات با بالا رفتن سن افراد رخ می‌دهد و به آن به اصطلاح آرتروز ستون فقرات می گویند.

• بیماری دیسک ستون فقرات 

• فشرده سازی عصب نخاعی، التهاب ویا آسیب

سیاتیک، ناشی از فشار دادن چیزی بر روی عصب سیاتیک است که از طریق باسن حرکت می کند و به سمت پشت ساق امتداد می یابد. افراد مبتلا به سیاتیک ممکن است کمردرد مانند یا سوزشی همراه با درد از طریق باسن و پایین یک پا احساس کنند.

• تنگی کانال نخاعی و سرخوردگی ستون فقرات

تنگی کانال نخاعی در اثر عوامل متعددی مثل بیررون زدگی دیسک ، آرتروز ستون فقرات و سرخوردگی مهره رخ می دهد.

اسپوندیلولیستزیس یا سرخوردگی مهره، که زمانی اتفاق می‌افتد که مهره‌ای از قسمت از مهره پایین ستون فقرات از جای خود به جلو جابجا می شود و اعصاب خروجی از ستون فقرات را فشار می‌دهد.

عوامل خطر برای ایجاد کمردرد چیست؟

هر کسی ممکن است کمردرد داشته باشد. عواملی که می توانند خطر گرفتگی عضلات کمردرد را افزایش دهند عبارتند از:

• سن

 اولین حمله کمردرد به طور معمول در سنین 30 تا 50 سالگی رخ می دهد و درد کمردرد با افزایش سن شایع تر می شود. از دست دادن استحکام استخوان در اثر پوکی استخوان می تواند منجر به شکستگی شود و در عین حال خاصیت ارتجاعی عضلانی کاهش یابد. دیسک‌های بین مهره ‌ای با افزایش سن شروع به از دست دادن مایعات و انعطاف‌پذیری خود می‌کنند که این امر باعث کاهش توانایی آن‌ها در محافظت از مهره ‌ها می‌شود.

• سطح تناسب اندام

گرفتگی عضلات کمردرد در بین افرادی که آمادگی جسمانی مناسبی ندارند شایع تر است. عضلات ضعیف کمر و شکم ممکن است به درستی از ستون فقرات حمایت نکنند. افرادی که بعد از بی تحرکی که در تمام هفته داشتند بیرون می روند و ورزش می کنند نسبت به افرادی که فعالیت بدنی متوسط را به یک عادت روزانه تبدیل می کنند، بیشتر در معرض آسیب های دردناک کمر هستند. مطالعات نشان می دهد که ورزش هوازی کم، می تواند به حفظ یکپارچگی دیسک های بین مهره ای کمک کند.

• افزایش وزن

اضافه وزن، چاقی یا افزایش سریع مقادیر قابل توجه وزن می تواند به کمر فشار وارد کند و منجر به کمردرد شود.

• عوامل مرتبط با شغل

 داشتن شغلی که به بلند کردن، هل دادن یا کشیدن سنگین نیاز دارد، به ویژه زمانی که شامل پیچش یا لرزش ستون فقرات باشد، می تواند منجر به آسیب و گرفتگی کمر شود. کار کردن پشت میز در تمام طول روز می‌تواند به درد کمک کند.

• سیگار کشیدن

سیگار کشیدن می‌تواند جریان خون و اکسیژن را به دیسک ‌ها محدود کند و باعث تحلیل سریع‌تر دیسک ‌ها شود.

• اضافه بار کوله پشتی در کودکان

 کوله پشتی مملو از کتاب ها و وسایل مدرسه می تواند به کمر فشار بیاورد و باعث خستگی عضلانی شود.

کمردرد چگونه تشخیص داده می شود؟

یک تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی معمولاً می‌تواند هر شرایط جدی را که ممکن است باعث درد شود را شناسایی کند.الکترومیوگرافی (EMG) می تواند به تعیین علت درد و درمان مناسب کمک کند. آزمایشات تصویربرداری در بیشتر موارد مورد نیاز نیست، اما ممکن است برای رد علل خاص درد، از جمله تومورها و تنگی نخاع، تجویز شود. گاهی اوقات تشخیص علت کمردرد مزمن حتی پس از معاینه کامل دشوار است.

الکترومیوگرافی (EMG) یا نوار عصب و عضله فعالیت الکتریکی عصب و عضله را ارزیابی می کند و می تواند تشخیص دهد که آیا ضعف عضلانی ناشی از مشکلی در اعصاب کنترل کننده عضلات است یا خیر. سوزن های بسیار ظریفی در ماهیچه ها قرار می گیرند تا فعالیت الکتریکی منتقل شده از مغز یا نخاع به ناحیه خاصی از بدن را اندازه گیری کنند.

توموگرافی کامپیوتری (CT) می تواند ساختارهای بافت نرم را نشان دهد که در اشعه ایکس معمولی قابل مشاهده نیستند، مانند پارگی دیسک، تنگی نخاع یا تومورها.

تصویربرداری با اشعه ایکس می تواند استخوان های شکسته یا مهره های آسیب دیده یا نامرتب را نشان دهد.

میلوگرام تصویربرداری تشخیصی اشعه ایکس و سی تی اسکن را بهبود می بخشد. در این روش،  بهترین متخصص ستون فقرات در تهران یک رنگ کنتراست به کانال نخاعی تزریق می‌کند که به نخاع و عصب‌های ناشی از فتق دیسک‌ کمر یا شکستگی‌ها اجازه می‌دهد در عکس‌برداری با اشعه ایکس یا سی تی اسکن دیده شوند.

گرفتگی عضلات کمر چگونه درمان می شود؟

گرفتگی عضلات کمر معمولا با موارد زیر درمان می شود:

• داروهایی که برای تسکین درد و یا التهاب تولید شده اند.
• مسکن هایی مانند استامینوفن و آسپرین.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن ممکن است بدون نسخه فروخته شوند. برخی از NSAID ها توسط بهترین جراح دیسک کمر در تهران تجویز می شوند.
• فیزیوتراپی کمر درد
• شل کننده های عضلانی داروهای تجویزی هستند که به صورت کوتاه مدت برای شل کردن عضلات سفت استفاده می شوند.
• تسکین درد موضعی مانند کرم ها، ژل ها، چسب ها یا اسپری هایی که روی پوست اعمال می شود، اعصاب پوست را تحریک می کند تا احساس گرما یا سرما را به منظور کاهش احساس درد ایجاد کند.
• گرما و یا یخ ممکن است به کاهش درد، کاهش التهاب و بهبود تحرک برای برخی افراد کمک کند.
• کشش ملایم (نه ورزش شدید) با توصیه متخصص مراقبت های بهداشتی شما.
• ورزش درمانی، استراحت در بستر و جراحی معمولاً برای کمردرد حاد توصیه نمی شود.
• کمردرد مزمن اغلب با رویکرد مراقبت پلکانی درمان می‌شود و از درمان ‌های ساده کم‌ هزینه به رویکردهای تهاجمی‌تر حرکت می‌کند.

سخن آخر

امیداوریم که اطلاعات این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد و باعث شده باشد که شما مراقب بدن خود مخصوصا کمر خود باشید. زیرا سلامتی بهترین نعمتی است که باید بسیار مراقب آن بود.