داروی ضد درد

دارو برای درد

مسکن ها یا داروهای ضد درد داروهایی هستند که درد را تسکین می دهند. برخلاف داروهایی که برای بیهوشی در حین جراحی استفاده می‌شوند، مسکن‌ ها معمولا هوشیاری انسان را مختل نمی‌ کنند و توانایی حس کردن اطراف را تغییر نمی‌ دهند. از مسکن ها برای تسکین درد و کنترل التهاب استفاده می شود.

 استفاده رایج از داروی ضد درد شامل موارد زیر هست :

• بعد از جراحی
• به دلیل آسیب، مانند شکستگی استخوان
• برای درد حاد (ناگهانی و کوتاه مدت)، مانند پیچ ​​خوردگی مچ پا یا سردرد
• برای دردها و دردهایی مانند دردهای قاعدگی یا دردهای عضلانی
• برای شرایط دردناک مزمن مانند آرتریت ، سرطان یا کمر درد

دو گروه عمده از مسکن ها وجود دارد، مسکن های ضددرد و التهاب و داروهای مخدر.

مسکن های ضددرد و التهاب

مسکن ها و داروهای ضد التهاب داروهایی هستند که برای کاهش درد و التهاب در بدن استفاده می شوند. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن، نمونه‌های رایجی هستند. آنها با مهار آنزیم های دخیل در فرآیند التهابی عمل می کنند و در نتیجه درد، التهاب و تب را کاهش می دهند. البته ممکن است دارویی تمام این اثرات را نداشته باشد مثلا استامینوفن اثر ضد التهابی بارزی ندارد.

• استامینوفن
• آسپرین
• مهارکننده های COX
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن.

داروها یا مسکن های مخدر

اپیوئید ها یا داروهای مخدر اثر ضد درد خود را با تغییر درک مغز از درد اعمال می کنند. یک داروی مخدر می تواندبصورت  طبیعی یا ساخته دست بشر باشد. بسیاری از آنها شبیه مورفین هستند.

داروهای مخدر جدیدتر در آزمایشگاه ساخته شده اند مانند :

• کدئین
• فنتانیل
• هیدروکدون
• متادون
• نالوکسان یا نالترکسون

داروهای مسکن بدون نسخه (OTC)

برخی از داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) در دسترس هستند، که به این معنی است که نیازی به نسخه ندارید. برخی دیگر از  فقط با نسخه در دسترس هستند، اغلب این موارد شامل دوزهای بالاتر داروهای OTC، مسکن های ترکیبی و تمام داروهای مخدر است.

اشکال دارویی مسکن ها

مسکن ها به اشکال مختلفی در دسترس هستند.

• قرص های زیر زبانی
• تزریقی
• شربت، مایعات
• اسپری بینی
• قرص ها، کپسول ها
• پودر های خوراکی
• پماد و ژل

داروهای ضد درد غیر مخدری

مسکن های غیر مخدر شامل داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن، استامینوفن و برخی داروهای ضد افسردگی، ضد صرع و بی حس کننده ها هستند. این داروها اغلب برای شرایطی مانند میگرن، آرتریت یا درد مزمن بدون خطر اعتیاد مرتبط با مواد مخدر استفاده می شوند. مهم است که برای استفاده و دوز مناسب با پزشک متخصص مشورت شود.

داروهای مخدر

اپیوئید ها یا داروهای مخدر دسته ای از داروها هستند که شامل مواد طبیعی و مصنوعی هستند که عمدتاً برای درمان دردهای متوسط ​​تا شدید استفاده می شوند. این دسته شامل مواد افیونی مشتق شده از گیاه خشخاش هستند نه تریاک، مانند مورفین و کدئین، و همچنین مواد افیونی شده مانند فنتانیل است.

اصطلاح “مخدر” اغلب برای اشاره به تریاک، مشتقات آن و جایگزین های نیمه مصنوعی آنها استفاده می شود. توجه به این نکته مهم است که اصطلاحات و طبقه بندی ممکن است بسته به زمینه متفاوت باشد.

داروهای اپیوئیدی تجویزی عبارتند از:

• اکسی کدون
• اکسی مورفون
• هیدروکدون
• هیدرومورفون
• فنتانیل
• مورفین
• کدئین
• متادون
• ترامادول
• بوپرنورفین

اپیوئید ها یا داروهای مخدر به عنوان مؤثرترین و پرمصرف ترین داروها در درمان درد شدید شناخته می شوند. داروهای مخدر یکی از بحث برانگیزترین مسکن ها بوده اند، به ویژه به دلیل پتانسیل آنها برای اعتیاد ، تحمل و عوارض جانبی.

اگرچه داروهای مخدر درمان موثری برای درد حاد و مزمن هستند، دستورالعمل های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها توصیه می کند که تنها در صورتی که منافع مورد انتظار برای درد و عملکرد بیشتر از خطرات باشد، پزشکان باید اپیوئید ها در موارد درد متوسط و شدید با کمترین دوز موثر و برای کوتاه ترین مدت که نیاز به داروهای مخدر هست تجویز نمایند.

خطرات داروهای ضد درد

مسکن های ضد التهابی به طور کلی بی خطر هستند. اما در صورت استفاده زیاد، طولانی مدت یا در دوزهای بسیار زیاد، می توانند عوارض جانبی و عوارضی ایجاد کنند.

• آسیب به اندام های داخلی مانند کبد یا کلیه
• اسهال یا یبوست
• مشکلات قلبی
• پاسخ حساسیت مفرط که مانند یک واکنش آلرژیک است
• حالت تهوع، ناراحتی معده یا سوزش سر دل
• صدای زنگ در گوش
• زخم معده

مسکن های مخدری می توانند بسیاری از عوارض جانبی و عوارض مشابه را ایجاد کنند. داروهای مخدر به شدت کنترل می شوند زیرا می توانند باعث وابستگی فیزیکی شوند و مستعد سوء مصرف هستند.

اثر داروی ضد درد

با گذشت زمان، ممکن است متوجه شوید که اثر یک مسکن کمتر و کمتر می شود، که به آن تحمل می گویند. ممکن است به دوزهای بالاتر یا دوزهای مکرر بیشتری نیاز داشته باشید، اما باید مراقب باشید که از عوارض جانبی و وابستگی جلوگیری شود.

عوارض جانبی مسکن ها

مسکن ها بسته به استفاده از آنها می توانند تسکین دهنده باشند یا عوارض ایجاد کنند. در حالی که آنها می توانند به کاهش درد کمک کنند، همچنین دارای طیف وسیعی از عوارض جانبی هستند که باید از آنها آگاه بود. اگرچه بسیاری از این عوارض ناشایع و نادر هستند.

یکی از شایع ترین عوارض جانبی یبوست است. این داروها می توانند باعث مشکلات گوارشی شوند و اجابت مزاج منظم را دشوار کنند. مصرف ملین ها یا مصرف بیشتر غذاهای غنی از فیبر ممکن است به رفع این مشکل کمک کند.

موضوع دیگر خواب آلودگی و سرگیجه است. مسکن‌ها می‌توانند حالت خواب‌آلودگی ایجاد کنند که می‌تواند هنگام انجام فعالیت‌هایی که نیاز به توجه کامل دارند، مانند کار با ماشین‌آلات یا رانندگی، خطرناک باشد. احتیاط و اجتناب از کارهایی که نیاز به تمرکز کامل دارد ضروری است.

علاوه بر این، خطر اعتیاد باید در نظر گرفته شود. مسکن ها می توانند بسیار اعتیاد آور باشند، به خصوص زمانی که برای مدت طولانی مصرف شوند. ممکن است افراد برای رسیدن به همان اثر به دوزهای بالاتری نیاز داشته باشند که منجر به مشکلات مختلفی می شود.

بنابراین، در حالی که مسکن ها می توانند برای مقابله با درد موهبت باشند، اما باید همیشه به عوارض جانبی احتمالی توجه داشت و با احتیاط از آنها استفاده کرد. برای اطمینان از استفاده ایمن و موثر، مشاوره با یک پزشک و رعایت دقیق دستورالعمل ها توصیه می شود.

علائم و عوارض شایع مسکن ها

• واکنش های آلرژیک مانند راش یا تورم در هر نقطه از بدن
• خون یا چیزی قهوه ای در استفراغ
• تغییر در بینایی یا شنوایی
• معده درد شدید
• سردرد
• مشکل در ادرار کردن، یا ادرار کدر یا تغییر رنگ ادرار
• پوست یا چشم مایل به زرد
• افزایش وزن غیر معمول

مسکن ها می توانند عوارض جانبی متعددی داشته باشند، از جمله:

1. یبوست – مشکل در دفع مدفوع
2. تهوع – احساس بیماری همراه با تمایل به استفراغ
3. تأثیر بر تنفس – می تواند منجر به مشکلات تنفسی یا تنفس کم عمق شود.
4. خواب آلودگی – افزایش خواب آلودگی یا خستگی
5. وابستگی به مواد – خطر وابستگی به دارو
6. سرگیجه – احساس چرخش یا از دست دادن تعادل
7. بیماری زخم گوارشی – ایجاد زخم در معده یا روده
8. وابستگی و تحمل – نیاز بیشتر به دارو در طول زمان برای رسیدن به همان اثر
9. تنگی نفس – مشکل در تنفس یا احساس ناتوانی در دریافت هوای کافی
10. مشکلات قلبی – بالقوه برای اثرات نامطلوب بر عملکرد قلب
11. سوء هاضمه – ناراحتی یا درد در معده همراه با مشکل در هضم غذا
12. خارش – احساس ناخوشایند روی پوست که میل به خاراندن را برمی انگیزد.
13. سمیت کبدی – آسیب بالقوه کبد ناشی از دارو

14.سمیت کلیوی – آسیب بالقوه کلیه ناشی از دارو

همیشه برای مشاوره شخصی در مورد دارو و اثرات آن با یک متخصص پزشکی مشورت کنید.