عضله پیریفورمیس یک ساختار صاف و نوار مانند است که در نزدیکی بالای مفصل ران در باسن قرار دارد. این عضله نقش مهمی در حرکات پایین تنه دارد و در ورزش هایی مانند دویدن و دوچرخه سواری کاربرد زیادی دارد. عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک، یک عصب اصلی طولانی که تا پایین پشت پا کشیده شده را در بر گرفته است. این عصب سیاتیک به شاخه عصبی کوچک تری در پا تقسیم شده که عضله های همسترینگ و تمام ماهیچه زیر زانو را عصب رسانی می کند.
علاوه بر این، این عصب در پا احساس می شود که فشرده سازی عصب ممکن است در اثر اسپاسم عضله پیریفورمیس یا ساختار آناتومیک عضله ایجاد شود. سندرم پیریفورمیس با درد، سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف در پاها و ساق پا مشخص می شود. حدود 6 درصد از موارد کمردرد و سیاتیک که در معاینه عمومی مشاهده می شود ممکن است به دلیل سندرم پیریفورمیس باشد.
علائم سندروم پیریفورمیس
درد در عصب سیاتیک علامت اصلی سندرم پیریفورمیس است. اما ممکن است علائم دیگری نیز داشته باشید. اغلب این درد و ناراحتی در سایر قسمت های بدن از جمله پشت ساق پا احساس می شود. که در اصطلاح پزشکی به این درد، درد ارجاعی گفته می شود. برخی از علائم رایج سندرم پیریفورمیس عبارتند از:
- گز گزی و بی حسی در باسن که در پشت ساق نیز احساس می شود.
- درد و حساسیت عضلات باسن
- درد هنگام نشستن
- دردی که با نشستن بدتر می شود و بیشتر طول می کشد.
- درد در لگن و پاها که با حرکت و فعالیت بدتر می شود.
در موارد شدید سندرم پیریفورمیس، درد در پاها و باسن می تواند به حدی شدید باشد که شخص را ناتوان می کند. بنابراین فرد قادر به انجام وظایف روزانه خود مانند نشستن پشت میز، رانندگی طولانی مدت و یا انجام کارهای روزمره خانه نیست.
علت سندروم پیریفورمیس
همان طور که گفته شد عضله پیریفورمیس روزانه مورد استفاده قرار می گیرد. این عضله هنگام راه رفتن یا چرخاندن پایین تنه استفاده می شود. حتی با کمک این عضله می توان وزن را از یک سمت بدن به سمت دیگر منتقل کرد. در نتیجه ممکن است این عضله به دلیل کار طولانی یا سنگین آسیب ببیند و یا تحریک شود.
بیشترین علل شایع سندرم پیریفورمیس عبارتند از:
- استفاده بیش از حد از عضلات به دلیل تمرین و ورزش زیاد
- دویدن بیش از حد و سایر فعالیت ها که شامل استفاده کردن مکرر از پاها می شود.
- نشستن های طولانی مدت
- بلند کردن وسیله و اجسام سنگین
- زیاد بالا و پایین کردن از پله ها
گاهی اوقات صدمات و ضربات فیزیکی می تواند بر عضله پیریفورمیس و فشار آن بر عصب سیاتیک تأثیر بگذارد. از رایج ترین علل این آسیب ها عبارتند از:
- چرخش به طور ناگهانی در لگن
- سقوط از ارتفاع
- تاثیر مستقیم روی ماهیچه در طول تمرین
- تصادف با ماشین
- یک زخم عمیق که به عضله ها می رسد.
درمان سندروم پیریفورمیس
سندرم پیریفورمیس می تواند باعث درد شدید شود و افراد را از انجام فعالیت های عادی روزانه باز دارد. با این حال، لازم نیست درد یا سایر علائم را به عنوان جنبه تغییرناپذیر زندگی خود بپذیرید. راه های مختلفی برای کاهش درد و درمان این بیماری وجود دارد که می تواند موثر باشد. این روش ها عبارتند از:
عمل جراحی: برای برخی از بیماران، جراحی عضله پیریفورمیس اغلب توصیه می شود و گزارش شده که این روش در کاهش علائم بسیار موثر است. رفع فشار جراحی با جداسازی محدود عضلانی با نتایج خوب در 80 درصد بیماران استفاده می شود. اگر درمان غیرجراحی با شکست مواجه شود، بیمار ممکن است که واجد شرایط مداخله درمانی باشد که شامل رفع فشار عصب سیاتیک در باسن است.
این روش اغلب به صورت سرپایی انجام می شود و نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست و با کمک آندوسکوپ انجام می شود. در مورد مناسب، جراحی می تواند در کاهش سندرم پیریفورمیس موثر باشد.
دارو درمانی: اکثر داروهای ضد التهابی که بهترین متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در تهران تجویز می کند می توانند اثرات سندرم پیریفورمیس را کاهش دهند. تزریق بی حس کننده موضعی تا حدود 6 ماه ناراحتی بیمار را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد و در این مدت می توان سندرم پیریفورمیس را با روش های دیگری درمان کرد.
فیزیوتراپی: با هدایت بدن از طریق ماساژ درمانی، تمرینات تخصصی وخاص و فیزیوتراپیست ها می توانند عضله پیریفورمیس را در موقعیت و محل صحیح هدایت کنند و در عین حال التهاب و درد را کاهش دهند. سایر روش‌های فیزیوتراپی، مانند درمان‌های گرم کردن و سرد کردن، می‌توانند نتایج مثبتی را برای بیماران مبتلا به سندرم پیریفورمیس فراهم کنند.
تزریق: درمان تزریقی برای سندرم پیریفورمیس زمانی انجام می شود که درمان های محافظه کارانه مانند فیزیوتراپی نتایج مثبت نمی دهد که در این صورت تزریق بوتاکس و کورتون در کاهش درد این بیماری موثر است. در مطالعه ای که بر روی 10 بیمار مبتلا به بیماری پیریفورمیس انجام شده این تزریق درمانی بسیار موثر بوده است که با این حال، مشخص شده که این نوع تزریق فقط یک اثر کوتاه مدت دارد. گروه تحقیق تنها شامل 10 نفر است که برای کنترل این اثر مورد بررسی قرار گرفتند.
کشش و تمرین: تمرینات و حرکات کششی مختلف در تقویت عضلات پیریفورمیس موثر است. انجام این تمرینات و کشش ها می تواند به کاهش شدت اسپاسم عضلانی کمک کند و باعث تسکین عضلات منقبض شود.
الکتروتراپی: بهترین متخصص ستون فقرات در تهران برای درمان سیاتیک ممکن است تحریک الکتریکی پا (الکتروتراپی) را توصیه کند که هم می تواند اسپاسم عضلانی مرتبط با سندرم پیریفورمیس را کاهش دهد و هم درد را کاهش دهد.
پیشگیری از سندروم پیریفورمیس
از آن جایی که سندروم پیریفورمیس بر اثر دویدن و ورزش ایجاد می شود. برای پیشگیری از این بیماری باید حرکات را به اندازه و به درستی انجام داد. همچنین باید از ورزش و دویدن در سطح های ناهموار خود داری کرد. و قبل از انجام هر فعالیتی بدن خود را گرم کنید. هنگام دویدن، راه رفتن یا ورزش از وضعیت بدنی مناسب استفاده کنید.
در صورت بروز درد، فعالیت را متوقف کرده و تا زمان کاهش آن استراحت کنید. هنگام دویدن، راه رفتن یا ورزش از وضعیت بدنی مناسب استفاده کنید. در صورت بروز درد، فعالیت را متوقف کرده و تا زمان کاهش آن استراحت کنید.
بدون نظر