فهرست مطالب
هدف از درمان آرتروز کاهش درد و حفظ عملکرد مفصل است. درمان بدون جراحی آرتروز مانند کاهش وزن، ورزش درمانی و فیزیوتراپی از درمان های موثر برای اکثر موارد آرتروز هستند. درمان جراحی آرتروز اغلب در موارد شدید آرتروز و یا تغییر شکل مفصل انجام می شود.
آرتروز با درد مفاصل و از دست دادن عملکرد مفصل خود را نشان می دهد، و از نظر بالینی بسیار متغیر است. آرتروز می تواند بصورت علائم گذرا و حتی بدون علامت باشد و یا می تواند بصورت یک اختلال ویرانگر و ناتوان کننده دائمی ظاهر شود. زانو شایعترین مفصلی هست که دچار آرتروز می شود.
آرتروز
آرتروز تخریب غضروف مفصلی و خود مفصل هست که به تغییر و آسیب اطراف مفصل و استخوان ها هم منجر می شود. استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو مفصلی است که با گذشت زمان بدتر و اغلب منجر به درد مزمن می شود.
عوامل خطر مهم برای ایجاد آرتروز سن، جنسیت زن، چاقی، ضعف عضلانی و آسیب مفصل هستند. آرتروز اولیه شایع ترین زیر مجموعه این بیماری است و در غیاب تروما یا بیماری مستعد کننده تشخیص داده می شود که با عوامل خطر ذکر شده مرتبط است.
آرتروز شایع ترین شکل آرتریت است که بسیاری از بافت های مفصل را تحت تاثیر قرار می دهد. استئوآرتریت می تواند هر مفصلی را درگیر کند، اما اغلب دست ها، زانو ها، لگن، گردن و کمر را درگیر می کند. استئوآرتریت و آرتروز کلمات معادل و مترادف هم هستند. کلمه دژنراتیو به معنی فرسایش و تخریب هست.
آرتروز زانو
آرتروز شایع ترین بیماری مفاصل در سراسر جهان است و زانو شایع ترین مفصل درگیر آرتروز است.
استئوآرتریت زانو (OA) که به عنوان بیماری دژنراتیو مفصل نیز شناخته می شود، معمولاً نتیجه ساییدگی و از دست دادن پیش رونده غضروف مفصلی است که بیشتر در افراد مسن دیده می شود. آرتروز زانو را می توان به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم کرد. استئوآرتریت اولیه، دژنراسیون مفصلی بدون هیچ دلیل زمینه ای آشکار است. استئوآرتریت ثانویه پیامد یک مشکل زمینه ای غیرطبیعی درگیر کننده مفصل مانند علل پس از سانحه یا غضروف مفصلی غیر طبیعی مانند آرتریت روماتوئید (RA) است.
شیوع
استئوآرتریت حدود 3 تا 6 درصد از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می دهد. آرتریت باعث ناتوانی متوسط تا شدید در 43 میلیون نفر در سراسر جهان می شود که آن را یازدهمین بیماری ناتوان کننده در جهان می کند.
وجود تغییرات رادیوگرافی به تنهایی لزوماً به این معنا نیست که استئوآرتریت علت درد مفاصل بیمار است. استئوآرتریت شایعترین بیماری مفصل است که بخش قابل توجهی از جمعیت جهان، به ویژه افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، حضور رادیوگرافیک این بیماری همیشه با وجود علائم مرتبط نیست.
تشخیص آرتروز
تشخیص بر اساس علائم بیمار، معاینه فیزیکی و اشعه ایکس است که می تواند تغییرات مشخص ساییدگی مفصل را نشان دهد. ممکن است بررسی های دیگری مانند ام آر آی یا سی تی اسکن و آزمایش خون برای رد سایر انواع آرتریت انجام شود.
استئوآرتریت در درجه اول یک تشخیص بالینی بر اساس علائم و معاینه فیزیکی است. آزمایش خون معمولاً طبیعی است، اما می تواند به رد آرتریت التهابی کمک کند. تصویربرداری مانند اشعه ایکس میتواند ویژگی های استئوآرتریت را نشان دهد، اما یافته ها ممکن است با شدت علائم، به ویژه در اوایل بیماری، ارتباط خوبی نداشته باشد.
سیستم های طبقه بندی مختلفی وجود دارد، اما پیش بینی اینکه کدام بیماران به سمت بیماری شدید پیشرفت می کنند و بیماری آنها در مراحل اولیه تثبیت می شود دشوار است.
عکس برداری اشعه ایکس از مفصل میتواند یافته هایی مطابق با آرتروز را نشان می دهد مثل، باریک شدن فضای مفصل، اسکلروز زیر غضروفی و کیست ها را نشان دهد.
تشخیص های افتراقی آرتروز
- روماتیسم مفصلی
- آرتریت پسوریاتیک
- آرتریت کریستالی
- بورسیت
- تاندونیت
- هموکروماتوز
تشخیص و درمان افراد مبتلا به استئوآرتریت بستگی به این دارد که کدام مفاصل تحت تأثیر قرار گرفته، سطح علائم و اختلال عملکردی در چه حدی است. در برخی موارد، جراحی تعویض مفصل بهترین نتیجه طولانی مدت را می دهد.
درمان آرتروز
درمان استئوآرتریت معمولاً شامل ترکیبی از فیزیوتراپی، ورزش درمانی ، داروها و تغییرات سبک زندگی است. فیزیوتراپیست ها می توانند شما را در تمریناتی راهنمایی کنند تا عضلات اطراف مفاصل را تقویت کرده و انعطاف پذیری را افزایش دهند و در عین حال درد را کاهش دهند.
مسکن های بدون نسخه مانند پاراستامول و دارو های ضد التهاب می توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. گزینه های دیگر شامل درمان های موضعی مانند کرم کپسایسین و تزریق استروئید داخل مفصل برای موارد شدیدتر است. مهم است که برای یک برنامه درمانی شخصی با یک متخصص زانو مشورت کنید.
بیماران می توانند انتظارات بسیار متفاوتی نسبت به درمان داشته باشند. برای موثرترین درمان، آزمون و خطا انجام می شود. استفاده از ترکیبی از درمانهای غیر دارویی و دارویی برای درمان درد و محدودیت های عملکردی آرتریت اولین راه درمان و جراحی به عنوان آخرین راه حل برای درمان در نظر گرفته می شود.
درمان آرتروز با دارو
استامینوفن و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی خوراکی مانند دیکلوفناک محبوب ترین و مقرون به صرفه ترین گزینه ها برای درمان آرتروز هستند و معمولاً انتخاب اولیه درمان دارویی هستند. داروهای ضد التهاب به صورت خوراکی یا موضعی تجویز می شوند.
هدف از درمان استئوآرتریت به حداقل رساندن درد و بهبود عملکرد است. درمان استئوآرتریت شامل ترکیبی از درمانهای غیر دارویی و دارویی است. بیماران با علائم خفیف را می توان تنها با درمان های غیر دارویی کنترل کرد. بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته تر به ترکیبی از درمان های غیر دارویی و دارویی نیاز دارند.
دارو برای آرتروز
- استامینوفن
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک
- NSAIDهای موضعی مانند ژل دیکلوفناک
- در برخی موارد از دولوکستین (یک داروی ضد افسردگی) استفاده می شود.
- کورتون نمونه دیگری از داروی آرتروز است، همچنین به عنوان استروئیدها شناخته می شوند، گاهی اوقات برای کمک به درمان استئوآرتریت شدید استفاده می شوند. اغلب بصورت تزریق داخل مفصل استفاده می شود تا به سرعت التهاب را کاهش دهند.
- مواد افیونی یا اُپیوئید ها مسکن های تجویزی هستند که احساس درد را تغییر می دهند، اما از التهاب جلوگیری نمی کنند. این داروها به دلیل عوارض اغلب تجویز نمی شوند.
- داروهای مکمل برای آرتروز
علاوه بر داروهای رایج، چندین مکمل برای حمایت از سلامت مفاصل توصیه می شود اگرچه اثرات آنها بطور قطعی به اثبات نرسیده است.
-
- گلوکزامین و کندرویتین سولفات دو مورد از محبوب ترین گزینه ها هستند. ادعا می شود که آنها باعث ترمیم غضروف و بهبود عملکرد مفاصل می شوند.
- برخی از بیماران نیز به دلیل خواص ضدالتهابی به اسیدهای چرب امگا 3 موجود در روغن ماهی روی می آورند.
- زردچوبه به دلیل اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی شناخته شده که حاوی کورکومین است.
- ویتامین برای آرتروز
- چندین ویتامین از جمله ویتامین های A، C و E ، D و K برای تأثیراتشان بر آرتریت مورد مطالعه قرار گرفته اند. در کل ویتامینهای D و K هر دو برای استحکام استخوانها مهم هستند و ویتامین K در ساختار غضروف نقش دارد. در صورت کمبود این دو ماده مغذی، ممکن است مکمل این دو ماده غذایی مفید باشد.
درمان بدون جراحی آرتروز
بطورکلی می توان درمان استئوآرتریت را به درمان بدون جراحی و جراحی تقسیم کرد.
درمان اولیه همیشه با روش های بدون جراحی شروع می شود. طیف گسترده ای از روش های بدون جراحی برای درمان OA زانو وجود دارد. تمرکز اصلی در درمان OA بر ارتقای درمان بیمار، کاهش درد، بهینه سازی عملکرد و اصلاح روند بیماری و اثرات آن است.
درمان خود مدیریتی آرتروز
این نوع درمان برای افراد مبتلا به استئوآرتریت، جز درمان های اصلی توصیه شده است. تغییرات رفتاری مثبت، مانند ورزش، کاهش وزن، استفاده از کفش مناسب و پیاده روی صحیح از کارها و روش هایی هست که بیمار در آن نقش دارد.
ورزش درمانی آرتروز
ورزش یک درمان اصلی در افراد مبتلا به استئوآرتریت هست. انجام ورزش بخشی ضروری از طرح درمان آرتروز است. انجام 150 دقیقه ورزش متوسط تا شدید در هفته باید هدف باشد.
یک برنامه ورزشی خوب برای مبارزه با درد و سفتی استئوآرتریت دارای چهار بخش است:
- تمرینات تقویتی عضلات اطراف مفاصل دردناک را قوی می کند و به کاهش استرس روی آنها کمک می کند.
- ورزش با دامنه حرکتی یا کشش به کاهش سفتی و حرکت مفاصل کمک می کند.
- تمرینات هوازی یا کاردیو به بهبود سطح استقامت و انرژی و کاهش وزن اضافی کمک می کند.
- تمرینات تعادلی به تقویت عضلات کوچک اطراف زانو و مچ پا کمک می کند همچنین باعث جلوگیری از سقوط می شود.
قبل از شروع برنامه ورزشی جدید با پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید.
کاهش وزن (در صورت اضافه وزن یا چاقی)
اضافه وزن به مفاصل تحمل کننده وزن، از جمله لگن، زانو، مچ پا، پا و پشت، نیرو و استرس بیشتری وارد می کند. از طرفی خود سلول های چربی باعث التهاب می شوند. کاهش وزن اضافی به کاهش درد و کاهش آسیب مفاصل کمک می کند. هر نیم کیلو کاهش وزن، دو کیلو فشار از روی مفاصل پایین تنه را کم می کند. برای حفظ وزن سالم، تغذیه سالم را با ورزش منظم ترکیب کنید.
برای افرادی که چاقی یا اضافه وزن دارند مداخلات برای دستیابی به کاهش وزن به عنوان یک درمان اصلی باید توسط بیمار و پزشک مورد توجه قرار گیرد.
سبک زندگی
سبک زندگی سالم را انتخاب کنید. خوردن غذای سالم، تغذیه متعادل، سیگار نکشیدن، کنترل استرس و خواب خوب کمک می کند تا بهترین احساس را داشته باشید.
درمان های فیزیکی و وسایل کمکی
فیزیوتراپیست ها، کاردرمانگران و متخصصان کایروپراکتیک می توانند در زیر برای درمان آرتروز کمک کنند :
- فیزیوتراپی و کار درمانی
- تمرینات خاصی برای کمک به تثبیت مفاصل و کاهش درد
- اطلاعاتی در مورد درمان های طبیعی که می توانند درد را کاهش دهند.
- دستورالعمل برای سهولت حرکت و محافظت از مفاصل
- اطلاعات و راهنمایی در مورد بریس، کفش ،کفی یا سایر وسایل کمکی
- طب سوزنی یکی از درمان های فیزیکی موثر برای کاهش درد زانو در کوتاه مدت در نظر گرفته شود.
- از تحریک الکتریکی(TENS) و التراسوند(US) نیز می توان برای مدیریت درد و بهبود بافت استفاده کرد.
تزریق داخل مفصل
- کورتیکواستروئیدها . این داروهای ضد التهابی تجویزی به روشی مشابه هورمونی به نام کورتیزول بدن عمل می کنند.
- تزریق داخل مفصلی کورتون . مکمل درمان های اصلی برای تسکین درد متوسط تا شدید در افراد مبتلا به استئوآرتریت.
- پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) . توسط پزشک داخل مفصل تزریق می شود و برای کمک به کاهش درد و التهاب.
- سلول بنیادی . درمان با سلول های بنیادی مزانشیمی همچنان یک رویکرد تحقیقاتی امیدوار کننده برای استئوآرتریت زانو است.
- تزریق ژل به داخل مفصل . در آرتروز درد و سفتی مفصل از علائم شایع هست یکی از دلایل این علائم این است که اسید هیالورونیک (HA)، یک روان کننده طبیعی مفصل، در افراد مبتلا به OA تجزیه و یا کم می شود. برای کمک به کاهش درد، پزشک ممکن است درمان با تزریق اسید هیالورونیک را توصیه کند – که گاهی اوقات به عنوان تزریق ژل شناخته می شود.
تزریق اسید هیالورونیک (HA) جایگزین روان کننده مفاصل از دست رفته است و در حال حاضر توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای استفاده در زانو تایید شده است. با این حال، برخی از پزشکان ممکن است از تزریق در شانه ها و لگن نیز استفاده کنند.
درمان جراحی آرتروز
درمان استئوآرتریت بستگی دارد که کدام مفصل تحت تاثیر قرار گرفته و سطح علائم در چه حدی است. برخی از بیماران نسبتاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند، در حالی که برخی دیگر ممکن است ناتوانی شدید را تجربه کنند.
جراحی مفصل می تواند درد و عملکرد را بهبود بخشد. جراحی تعویض مفصل جایگزین مفاصل آسیب دیده برای بازگرداندن تحرک و تسکین درد می شود. مفصل ران و زانو مفاصلی هستند که معمولاً جایگزین می شوند در برخی موارد، جراحی تعویض مفصل بهترین نتیجه طولانی مدت را ارائه می دهد.
سخن پایانی
آموزش در مورد روند بیماری، عوامل تشدید کننده، علائم و نشانه ها برای نظارت و اصلاح رژیم غذایی و سبک زندگی از جمله کاهش وزن، تمرینات و تقویت عضلات ممکن است نتایج طولانی مدت را در بیماران مبتلا به انواع مختلف آرتریت مفصل بهبود بخشد.
تقریباً همه بیماران ممکن است از توانبخشی فیزیکی و فیزیوتراپی بهره مند شوند. شواهد فراوان نشان می دهد که ورزش درمانی مبتنی بر آب می تواند درد را کاهش دهد و عملکرد مفصل را بهبود بخشد. علاوه بر این، کاهش وزن نیز فشار وارده بر مفصل را کاهش می دهد.
بدون نظر