درد مفصل ساکروایلیاک

علل آسیب زا درد عبارتند از:

1. شکستگی حلقه لگن
2. آسیب بافت نرم ناشی از افتادن روی باسن
3. آسیب غیرمستقیم ناشی از برخورد وسیله نقلیه موتوری
4. بلند کردن ناگهانی / مکرر سنگین / فشار یا پیچ خوردگی
5. تصادف و برخورد از عقب ماشین باعث آسیب مفصل ساکروایلیاک در اثر فشار پیچشی غیرمستقیم روی مفصل می شود. هنگامی که بدن در اثر ضربه به جلو پرتاب می شود، یک کشش پیچشی روی مفصل خاجی خاصره ای ساق پا که به یکی از پدال های پا ثابت شده است وارد می شود.

علل غیر آسیب درد مفصل ساکروایلیاک عبارتند از:

1. اسپوندیلوآرتروپاتی
2. آنتزوپاتی
3. آرتروز
4. عفونت
5. فیوژن(اتصال) مهره ها بهم
6. اختلاف طول پا
7. اسکولیوز
8. نیروهای برشی و پیچشی مکرر ناشی از ورزش‌ های مختلف مانند اسکیت، گلف و بولینگ
9. بارداری باعث درد مفصل ساکروایلیاک ناشی از افزایش وزن، افزایش لوردوز کمری، شلی ناشی از هورمون در سه ماهه سوم و ترومای مرتبط با زایمان می شود.
10. جراحی قبلی ستون فقرات یک علت ناشناخته اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک است. تجزیه و تحلیل ها افزایش تنش‌هایی را نشان می‌دهد که در مفصل خاجی خاصره ای به دنبال جراحی فیوژن ایجاد می‌شود.

شیوع

شیوع کمر درد در طول زندگی 85 درصد است. در 25 درصد از این بیماران، مفصل ساکروایلیاک ممکن است علت درد باشد. اکثر آسیب شناسی های مفصل ساکروایلیاک بر جمعیت بیماران بالغ تأثیر می گذارد. با این حال، یک توزیع دو وجهی با دو قله وجود دارد – بزرگسالان جوان‌تر به دنبال آسیب‌های ورزشی و بارداری و بزرگسالان مسن‌تر از تغییرات و تحلیل رفتن بافتی. هر دو جنس زن و و مرد و افراد از همه نژادها با اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک مواجه هستند.

تشخیص درد مفصل ساکروایلیاک

تشخیص سندرم مفصل ساکروایلیاک از سایر انواع کمردرد دشوار است. درد مفصل ساکروایلیاک می تواند از شرایط بالینی مختلفی ناشی شود. تاریخچه کامل علائم بالینی و شرایط پزشکی گذشته باید بخشی معمولی از ارزیابی جامع بیماری باشد که با اختلالات مفصل ساکروایلیاک مراجعه می کند.

بیماران معمولاً از درد عمیق شکایت می‌کنند که در قسمت خلفی ران و تا زانو گسترش می‌یابد. درد ممکن است به اشتباه به عنوان درد رادیکولار تشخیص داده شود. بیماران همچنین در هنگام نشستن، دراز کشیدن به سمت همان طرف یا هنگام بالا رفتن از پله ها از درد شکایت دارند. درد از مفصل ساکروایلیاک معمولاً به دنبال یک رویداد تحریک کننده است. این رویداد تحریک کننده به تمایز بین درد ناشی از مفصل خاجی خاصره ای و درد ناشی از مفاصل فاست یا دیسک کمک می کند.

درد ستون فقرات

درد فاستوژنیک یا دیسکوژنیک معمولاً شروعی موذی دارند، در حالی که بیماران مبتلا به اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک می توانند یک رویداد تسریع کننده را شناسایی کنند. رویدادهای معمولی تشدید کننده عبارتند از: برخورد وسایل نقلیه موتوری، سقوط، استرس مکرر یا بارداری.

بیماران مبتلا به اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک ایزوله اغلب درد خود را در ناحیه تحتانی کمر نشان می دهند. از جمله این الگوهای دیگر شامل درد در قسمت پشتی/جانبی ران، درد پایین زانو و درد در پا باشد

یک معاینه فیزیکی جامع باید آسیب شناسی جایگزین در ستون فقرات توراکولومبار، اندام های لگنی یا لگن را در نظر بگیرد که می تواند درد را به ناحیه خلفی ران ارجاع دهد. یک معاینه عصبی شامل حسی، قدرت حرکتی، رفلکس های تاندون عمیق و بابینسکی در هر دو اندام تحتانی انجام می شود. طول ساق پا باید اندازه گیری شود زیرا طول نابرابر پا می تواند منجر به اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک شود.

تست های تحریکی متعددی برای شناسایی اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک در دسترس است. متأسفانه هیچ تست واحدی وجود ندارد که هم حساس و هم اختصاصی در تشخیص اختلال عملکرد مفصل خاجی خاصره ای باشد.

ارزیابی تشخیصی