فهرست مطالب
درد لگن در قسمت تحتانی شکم احساس میشود. اگر ناگهانی و شدید باشد، درد حاد لگن است و اگر 6 ماه یا بیشتر طول بکشد، درد مزمن لگن نامیده میشود. درد ممکن است در ناحیه کوچکی در پایین شکم باشد یا کل ناحیه را لگن را تحت تاثیر قرار دهد. مردان به ندرت ناراحتی لگنی را تجربه می کنند، در حالی که زنان اغلب این ناراحتی را تجربه می کنند. احساس درد یا ناراحتی در لگن در یک زن ممکن است بخشی از یک مکانیسم فیزیولوژیکی طبیعی باشد، یا ممکن است با یک بحران پزشکی همراه باشد که برای نجات جان بیمار به درمان اورژانسی نیاز است.
شکایت از درد لگن در هر سنی مستحق ارزیابی دقیق است، اما بروز درد جدید در یک زن قبل از یائسگی یا یائسگی هرگز نباید به سادگی نادیده گرفته شود. خوشبختانه بیشتر علل خطرناک نیستند. اما چند بیماری وجود دارد که نیاز به درمان اورژانسی دارند، مانند آپاندیسیت و پریتونیت.
در حالی که درد لگن اغلب نشانه عفونت های دستگاه ادراری یا مشکلات گوارشی است، همچنین می تواند نشان دهنده مشکل در اندام های ناحیه لگن شما باشد.
چگونه متوجه شویم که درد لگن جدی است؟
در حالی که اکثر دردهای لگن خطرناک نیستند، جستجوی مراقبت های پزشکی زمانی که علائم شدید هستند مهم است. در موارد زیر باید به نزدیکترین اورژانس مراجعه کنید اگر:
- درد تیز، شدید یا ناگهانی
- در صورتی که نمی توانید صاف بایستید.
- در ادرار یا مدفوع خون وجود داشته باشد.
- وجود تب
- شما باردار هستید یا در شش ماه گذشته باردار بوده اید.
درد لگن در زنان
ناراحتی لگن در زنان شایع تر است و علل شایع آن عبارتند از:
- درد قاعدگی
- شرایطی که بر اندام های تناسلی زنان تأثیر می گذارد، مانند کیست تخمدان یا اندومتریوز
- درد لگن در بارداری
به ندرت ممکن است چیزی جدی تر باشد، مانند حاملگی خارج رحمی، سرطان رحم یا سرطان تخمدان
درد لگن در مردان
درد لگن گاهی اوقات می تواند ناشی از شرایطی باشد که بر پروستات تأثیر می گذارد، مانند پروستاتیت
نکات کلی در مورد ناراحتی لگن
- دردلگن یک مشکل رایج در بین زنان است. ماهیت و شدت آن ممکن است نوسان داشته باشد و علت آن اغلب نامشخص است.
- درد می تواند حاد یا مزمن باشد.
- درمان خاص به علت تعیین شده توسط معاینه فیزیکی و آزمایشات بستگی دارد.
- درمان ممکن است شامل داروها، جراحی، فیزیوتراپی و تکنیک های مدیریت درد باشد.
علت درد لگن
دلایل زیادی برای ایجاد آن وجود دارد، از جمله:
- آپاندیسیت
- اختلالات مثانه (مانند عفونت های ادراری )
- عفونت های مقاربتی
- عفونت کلیه یا سنگ کلیه
- اختلالات روده ای (مانند دیورتیکولیت یا کولیت)
- بیماری های کمر و ستون فقرات
- فتق
- اختلالات لگن (مانند سفتی و اسپاسم عضلات)
- شکستگی استخوان لگن
- درد روان (مربوط به استرس یا آسیب های روانی)
علل احتمالی در زنان عبارتند از :
- بارداری
- حاملگی خارج رحمی
- سقط جنین
- بیماری التهابی لگن (PID)
- تخمک گذاری
- گرفتگی های قاعدگی
- کیست تخمدان یا سایر اختلالات تخمدان
- میوم رحم
- اندومتریوز
- سرطان دهانه رحم
- سرطان رحم
- سرطان تخمدان
برخی از علل درد حاد لگن یا دردی که خیلی ناگهانی اتفاق میافتد :
- حاملگی خارج از رحم (بارداری که خارج از رحم اتفاق می افتد)
- بیماری التهابی لگن (که PID نیز نامیده می شود، عفونت اندام های تناسلی)
- کیست تخمدان پیچ خورده یا پاره شده
- سقط جنین یا تهدید به سقط جنین
- عفونت مجاری ادراری
- آپاندیسیت
- پارگی لوله فالوپ
درد لگن و کمردرد
در برخی از شرایط خاص زیر کمردرد و درد لگن همزمان وجود دارند:
- درد مفصل ساکروایلیاک (Sacroiliitis) :مفاصل ساکروایلیاک (SI) از بزرگترین مفاصل بدن هستند که قسمت پایین کمر را به باسن متصل می کنند. اگر مفصل به دلیل عواملی مانند آرتریت، بارداری یا آسیب تروماتیک ملتهب شود، می تواند منجر به دردی شود که از تیز تا مبهم و دردناک متغیر است. ممکن است درد را در ناحیه کمر، باسن یا ران خود احساس کنید. درد معمولاً از پشت ساق پا منتشر می شود، اما در برخی موارد ممکن است به کشاله ران یا شکم نیز برسد. درد مفصل ساکروایلیاک یکی از علل اغلب نادیده گرفته شده کمردرد است ، حتی اگر ممکن است در 25 درصد موارد نقش داشته باشد .
- فتق دیسک : بیرون زدگی دیسک زمانی اتفاق میافتد که هسته آن به حلقه بیرونی فشار میآورد و ازمحل طبیعی خود خارج می شود. ممکن است درد شدید یا سوزشی همراه با بی حسی، گزگز و ضعف کم و یا پا تجربه کنید. اگر اعصاب اطراف ستون فقرات کمری (پایین) تحریک شوند، درد ممکن است به ناحیه لگن منتشر شود.
- تنگی کانال نخاعی: این زمانی اتفاق می افتد که کانال نخاعی باریک می شود و به استخوان ها و ریشه های عصبی فشار وارد می کند. این می تواند به درد، بی حسی و درد سوزشی که به پایین باسن و ساق پا منجرشود و یا به لگن هم منتشر شود.
کف لگن
- مشکل عضلات کف لگن :
این یکی دیگر از علت های نادیده گرفته شده اما شایع کمردرد است. ممکن است فکر کنید که درد در پشت شماست، اما در واقع ممکن است ناشی از ضعف، سفت شدن یا کشیده شدن عضلات کف لگن باشد. اگر عضلات کف لگن تحت فشار قرار بگیرند، عضلات پشت اغلب باید بیش از حد جبران کنند. ضعیف شدن عضلات کف لگن نیز ممکن است منجر به افتادگی شود، یعنی زمانی که اندام هایی مانند رحم، مثانه و رکتوم جابجا می شوند.
- بارداری : در دوران بارداری بدن هورمون هایی ترشح می کند که ناحیه لگن را شل می کند تا برای زایمان آماده شود. این ممکن است باعث کشیدگی و گشاد شدن مفصل ساکروایلیاک شود و در نتیجه درد مفصل ساکروایلیاک ایجاد شود. عضلات کف لگن نیز باید برای حمایت از کودک در حال رشد کار کنند. همانطور که کودک رشد می کند، وضعیت بدن شما به سمت جلو تغییر می کند و باعث می شود عضلات کمر منقبض شوند تا ثبات خود را حفظ کنند. این فشار ممکن است باعث ایجاد دردی شود که از لگن به کمر می رسد.
علائم
علائم مرتبط برای بیماران مبتلا به درد مزمن لگنی شامل علائم گوارشی، ادراری، جنسی، روانی و قاعدگی است، اما محدود به آنها نیست. درد ممکن است با علائم یا علائم هشدار دهنده دیگری همراه باشد. برخی از شایع ترین علائم عبارتند از:
- خونریزی واژینال، لکه بینی یا ترشح
- درد قاعدگی
- سوزش ادرار (ادرار دردناک)
- یبوست یا اسهال
- نفخ یا گاز
- خونریزی مقعدی (خونریزی هنگام مدفوع)
- درد هنگام رابطه جنسی
- تب یا لرز
- درد در ناحیه کشاله ران
درد لگن چگونه تشخیص داده می شود؟
هنگام تشخیص علت ناراحتی لگن، پزشک متخصص علائم و سابقه پزشکی شما را بررسی می کند. معاینه فیزیکی یا سایر آزمایشها نیز ممکن است به تعیین علت درد کمک کند. برخی از ابزارهای تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آزمایش خون و ادرار
- تست های بارداری در افراد در سنین باروری
- کشت واژن یا آلت تناسلی برای بررسی بیماری های مقاربتی مانند سوزاک و کلامیدیا
- اشعه ایکس شکم و لگن
- لاپاراسکوپی (روشی که امکان مشاهده مستقیم ساختارهای لگن و شکم را فراهم می کند).
- هیستروسکوپی (روشی برای بررسی رحم)
- نمونه مدفوع برای بررسی علائم خون در مدفوع
- آندوسکوپی تحتانی (قرار دادن یک لوله روشن برای بررسی داخل راست روده و روده بزرگ)
- اولتراسوند (آزمایشی که از امواج صوتی برای ارائه تصاویری از اندام های داخلی استفاده می کند)
- سی تی اسکن شکم و لگن (اسکنی که از اشعه ایکس و کامپیوتر برای تولید تصاویر مقطعی از بدن شما استفاده می کند)
جلوگیری از درد لگن
همیشه نمی توان از ناراحتی لگن جلوگیری کرد. با این حال، گنجاندن این توصیه ها در زندگی روزمره می تواند به کاهش آن کمک کند:
- فعالیت هایی را که نیاز به ایستادن یا راه رفتن طولانی مدت دارند را محدود کنید.
- فیبر بیشتری بخورید. اگر درد لگن شما به دلیل دیورتیکولیت باشد، این امر به ویژه مفید است.
- به طور منظم تمرین کنید. فعال ماندن از نظر بدنی به حفظ وضعیت خوب مفاصل و عضلات کمک می کند.
- ورزش کنید. برای کمک به کاهش خطر ناراحتی لگن، قبل از ورزش بدن خود را گرم کنید.
- به طور منظم به پزشک متخصص خود مراجعه کنید. معاینات روتین می تواند به تیم پزشکی شما کمک کند تا مشکلات را زودتر قبل از بدتر شدن تشخیص دهند.
درد لگن چگونه درمان می شود؟
درمان به عوامل مختلفی از جمله علت، شدت و فراوانی درد بستگی دارد. درمان های رایج ناراحتی لگن عبارتند از:
- دارو : گاهی اوقات، در صورت لزوم ، درد لگن با داروها، از جمله آنتی بیوتیک ها درمان می شود.
- عمل جراحی : اگر درد ناشی از مشکل در یکی از اندام های لگن شما باشد، درمان ممکن است شامل جراحی یا سایر روش ها باشد.
- فیزیوتراپی : ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است فیزیوتراپی را برای کاهش ناراحتی لگن در برخی موارد توصیه کند.
زندگی با درد مزمن می تواند استرس زا و ناراحت کننده باشد. مطالعات نشان داده است که کار با یک مشاور، روانشناس یا روانپزشک آموزش دیده در بسیاری از موارد می تواند مفید باشد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند اطلاعات بیشتری در مورد درمان های مختلف برای ناراحتی لگن ارائه دهد.
چگونه می توانم درد لگن را در خانه درمان کنم؟
چند کار وجود دارد که می توانید برای کاهش علائم در خانه انجام دهید. مثلا:
- مسکن های بدون نسخه مصرف کنید. داروهایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن سدیم می توانند به کاهش تورم که منجر به ناراحتی لگن می شود کمک کنند. استامینوفن همچنین می تواند علائم دردناک را کاهش دهد.
- برای ورزش وقت بگذارید. حتی اگر تمایلی به حرکت نداشته باشید، ورزش به افزایش جریان خون کمک می کند و ممکن است به کاهش ناراحتی شما کمک کند.
- از حرارت استفاده کنید. یک پد حرارتی یا کمپرس گرم را روی آن ناحیه قرار دهید، یا مدت طولانی از یک وان حمام آب گرم استفاده کنید.
- سیگار نکشید. محصولات تنباکو می توانند اعصاب را ملتهب کرده و باعث درد شوند. اجتناب از این عادات می تواند به تسکین درد کمک کند.
- مکمل مصرف کنید. اگر علائم درد لگن شما به دلیل کمبود ویتامین یا مواد معدنی باشد، مکمل ها می توانند به تسکین ناراحتی شما کمک کنند. قبل از اینکه مکمل ها را در برنامه روزانه خود قرار دهید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.
- تمرینات تمدد اعصاب را تمرین کنید. یوگا، تمرکز حواس یا مدیتیشن می تواند به کاهش استرس و تنش کمک کند. در نتیجه، درد مزمن ممکن است کاهش یابد.
درد مزمن لگن
درد مزمن لگن می تواند یک درد ناتوان کننده و مداوم در داخل لگن در زنان باشد. درد مزمن لگن با عللی مانند سندرم روده تحریک پذیر، اختلال افسردگی اساسی یا سندرم التهابی لگن نسبتاً شایع است. تشخیص درد مزمن لگن بر اساس سه تا شش ماه درد لگن انجام می شود و اغلب بر اساس شرح حال یا معاینه فیزیکی است.
علائم یا عوامل تشدید کننده متعددی وجود دارد که به تشخیص کمک می کند. در حالی که یافته های تصویربرداری و آزمایشگاهی اغلب در تشخیص قطعی نیستند، اغلب در تشخیص بیماری زمینه ای مسئول درد مزمن لگن مفید هستند. درد مزمن لگن ارتباط قوی با ترومای فیزیکی یا عاطفی قبلی دارد. بنابراین علت درد ممکن است به سندرم درد جسمی عملکردی نیز مرتبط باشد.
بیماری های همراه
آسیب و استرس
بیمارانی با سابقه پزشکی قبلی قابل توجه برای تروما یا جراحی لگن در مقایسه با جمعیت عمومی در معرض خطر بسیار بیشتری برای ابتلا به درد مزمن لگن هستند. تقریبا نیمی از زنان مبتلا، سابقه قبلی سوء استفاده جنسی یا فیزیکی را گزارش می کنند.
تشخیص
تشخیص بر اساس یافته های شرح حال و معاینه فیزیکی است. اگر یافته های تاریخچه و فیزیکی حاکی از تشخیص خاصی باشد که باعث درد مزمن لگنی می شود، تشخیص باید تایید شود. اثرات بر کیفیت زندگی و عملکرد نیز باید بخشی از ارزیابی باشد و با پر کردن یک پرسشنامه استاندارد تکمیل شود.
درد مزمن لگن در زنان اغلب به عنوان درد مداوم و غیر دوره ای تعریف می شود، اما می تواند دوره ای نیز باشد. این درد بیمار در داخل لگن قرار دارد و بیش از شش ماه طول کشیده است، و نیز باید به بارداری ربطی نداشته باشد. شرح حال بیمار باید شامل سوالاتی در مورد عوامل تسریع کننده و تسکین دهنده باشد، از جمله ارتباط بین قاعدگی و درد، ادرار، فعالیت جنسی و حرکات روده و پاسخ به درمان های قبلی. علاوه بر این، ارزیابی اختلالات سلامت روان نیز باید انجام شود.
علائم مرتبط برای بیماران مبتلا به درد مزمن لگنی شامل علائم گوارشی، ادراری، جنسی، روانی و قاعدگی است، اما محدود به آنها نیست. همچنین کیفیت زندگی مختل باید مورد ارزیابی قرار گیرد. نوسان درد با چرخه قاعدگی در مقایسه با درد ثابت باید مشخص شود. درد همراه با ادرار یا مدفوع، خونریزی پس از مقاربت، خونریزی پس از یائسگی، شروع درد پس از یائسگی، سابقه جراحی قبلی شکم یا عفونت قبلی شکم، یا کاهش وزن غیرقابل توضیح نیز باید به عنوان بخشی از شرح حال باشد.
پرچم قرمز
یافته های پرچم قرمز که ممکن است نشان دهنده بیماری سیستمیک باشد شامل خونریزی پس از مقاربت، خونریزی پس از یائسگی یا شروع درد، کاهش وزن غیرقابل توضیح، توده لگنی و هماچوری است. معاینه فیزیکی شامل اسپکولوم زنان و معاینه دو دستی و معاینه کامل شکم باید تکمیل شود. دستگاه تناسلی خارجی باید معاینه شود و همچنین باید عضلات کف لگن از نظر حساسیت یا هیپرتونیک بررسی شود. در معاینه فیزیکی، ارزیابی توده آدنکس، رحم بزرگ یا حساس، عدم تحرک رحم در معاینه دو دستی باید تکمیل شود. درد هنگام لمس ستون فقرات کمری، مفصل ساکروایلیاک و لگن باید مورد توجه قرار گیرد.
کارنت
تست کارنت(Carnett) همچنین باید برای تعیین اینکه آیا درد دیواره شکم برای بیمارانی که درد لگن را تجربه میکنند یا خیر، انجام شود. برای این تست، از بیمار خواسته میشود تا در حالت خوابیده به پشت، هر دو پای خود را از روی میز معاینه بلند کند. پزشک انگشت خود را روی ناحیه شکم دردناک بیمار قرار می دهد تا مشخص کند که آیا درد بیمار با خم شدن پاها افزایش می یابد و عضلات شکم منقبض شده اند یا خیر. در درد میوفاشیال، بیمار احتمالاً درد قابل توجهی را با خم شدن پا تجربه می کند، در حالی که درد احشایی با خم شدن ساق پا بهبود می یابد.
ارزیابی تشخیصی
اولین گام در ارزیابی بیمار مشکوک به درد مزمن لگنی این است که مشخص شود آیا آنها علائم هشدار دهنده، نگرانی در مورد شکم حاد یا بدخیمی بالقوه دارند یا خیر. اگر علائم هشداردهنده و تشخیص دقیق وجود نداشته باشد، آزمایشگاه و تصویربرداری مرتبط انجام می شود.
- آزمایش اولیه شامل شمارش کامل خون (CBC)، میزان رسوب گلبول های قرمز (ESR)، آنالیز ادرار (UA)، آزمایش بارداری ادرار، آزمایش سوزاک و کلامیدیا و سونوگرافی لگن است. اگر پس از انجام کار اولیه، علت خاصی پیشنهاد شود، باید بررسی و درمان شود.
- سونوگرافی لگن برای رد ناهنجاری های آناتومیک اندیکاسیون دارد. سفارش سونوگرافی ترانس واژینال بخشی ضروری از کار اولیه برای درد مزمن لگنی مشکوک است. می تواند به شناسایی کیست ها، توده ها و آدنومیوز کمک کند. علاوه بر این، اولتراسوند هیدروسالپینکس را تشخیص میدهد که نشانگر بیماری التهابی لگن است، یک بیماری همراه که اغلب در درد مزمن لگن دیده میشود. به طور جداگانه، سونوگرافی لگن برای شناسایی تودههای کمتر از چهار سانتیمتر که ممکن است در معاینه فیزیکی نادیده گرفته شوند، مفید است.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) ممکن است پس از سونوگرافی در صورت مشاهده ناهنجاری مورد نیاز باشد.
به طور جداگانه، اگر بیمار درد شدید و کنترل نشده ای را تجربه می کند یا نگرانی از شکم حاد وجود دارد، بیمار باید برای جراحی لاپاراسکوپی ارجاع یا به بخش اورژانس فرستاده شود. اگر جراحی لاپاراسکوپی قطعی نباشد، درد مزمن لگنی بیمار احتمالاً ثانویه به سندرم درد منطقهای مزمن است. در حین جراحی لاپاراسکوپی نیز می توان نقشه درد را انجام داد و بیمار تحت آرامبخشی موضعی است. بافت بیمار با ابزار جراحی کاوش می شود. از بیمار در مورد شدت درد سؤال می شود. این می تواند یک آزمایش مفید برای تمرکز درمان بر روی ناحیه خاص درد باشد.
درمان درد مزمن لگن
درمان غیراختصاصی است و تمرکز درمان اغلب معطوف به تسکین درد علامت دار است. رویکرد درمان بیماریهای مزمن لگنی باید روی آسیبشناسی زمینهای و همچنین جنبه روانشناختی درد، از جمله درمان اختلال خلقی همراه، متمرکز باشد. برای موارد درد مزمن لگنی که منشاء درد مشخص است، تمرکز درمان بر درمان روند بیماری زمینهای است. بی خوابی در بیماران مبتلا به اختلالات درد شایع است و باید به طور مناسب درمان شود.
درمان اغلب پیچیده است. برخی از بیماران مبتلایان ممکن است از درمان شناختی رفتاری و جایگزینی هورمون سود ببرند. در مقابل، برخی دیگر ممکن است به مداخلات درمانی تهاجمی تری مانند تحریک نخاع یا هیسترکتومی کامل نیاز داشته باشند. علل شایع درد مزمن لگن شامل سندرم روده تحریک پذیر، درد اسکلتی عضلانی کف لگن، سندرم مثانه دردناک، نوروپاتی محیطی و اختلالات درد مزمن رحم است. علت معمولاً می تواند با سابقه کامل پزشکی و جراحی گذشته و همچنین سابقه زنان و زایمان و زایمان بیمار تعیین شود.
درمان گام به گام
- اولین قدم در درمان بیمار مبتلا به درد مزمن با منبع ناشناخته درد، مسکن های بدون نسخه (استامینوفن، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) است. این مسکن ها معمولاً به خوبی تحمل می شوند. اگر تسکین درد کافی وجود داشته باشد، در این زمان نیازی به مدیریت بیشتر درد نیست.
- اگر تسکین درد ناکافی و یک جزء چرخه ای برای ناراحتی لگن بیمار وجود نداشته باشد، درمان جایگزین هورمونی توصیه می شود (اعم از قرص های ضد بارداری خوراکی، مدروکسی پروژسترون دپو، یا یک دستگاه داخل رحمی).
- اگر درمان هورمونی بیاثر باشد، یا درد بیمار دورهای نبود، یا مشکوک به نوروپاتیک بودن درد لگنی او باشد، ارزیابی بیمار از نظر اختلال خلقی اساسی ضروری است. اگر اختلال خلقی فرض شود، درمان ضد افسردگی (مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین) توصیه میشود.
- اگر بیمار مشکوک به درد مزمن لگنی ثانویه به درد نوروپاتیک، اختلال خلقی زمینهای نداشته باشد، گزینههای درمانی مختلفی وجود دارد. بسته به ترجیح بیمار و بیماری های مختلف همراه آنها، بیمار ممکن است از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs)، پره گابالین، گاباپنتین، یا مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) مانند ونلافاکسین یا دولوکستین بهره مند شود.
متخصص درد
- اگر درد با این گزینههای درمانی مختلف کنترل نشد، توصیه میشود به یک متخصص طب درد مراجعه کنید و آزمایشی از مسکنهای اپیوئیدی را در نظر بگیرید. برای موارد مشکوک به درد مزمن لگنی ثانویه به نوروپاتی مشکوک، نشان داده شده است که گاباپنتین بهعنوان یک داروی منفرد یا در ترکیب با آمیتریپتیلین، نسبت به آمیتریپتیلین به تنهایی مؤثرتر است.
- فیزیوتراپی کف لگن ممکن است مفید باشد. اثربخشی آن در تشخیص منشاء اسکلتی عضلانی درد مزمن لگن کمک می کند.
- درمان شناختی-رفتاری نیز نقش مهمی در درمان دارد. نشان داده شده است که باعث کاهش درد، استرس و بهبود عملکرد می شود. ذهن آگاهی را می توان به عنوان جزئی از فیزیوتراپی و درمان شناختی رفتاری آموزش داد.
- در موارد شدید، بلوک های عصبی محیطی و تعدیل عصبی اعصاب خاجی نیز ممکن است ضروری باشد.
- قرصهای ضد بارداری خوراکی در بیمارانی که درد دوره ای لگنی ندارند، مفید نیستند.
- سیکلوبنزاپرین یک مسکن موثر درد در بیماران مبتلا به درد مزمن لگن است و همچنین نشان داده است که خواب را بهبود می بخشد.
- گر مشکوک به آسیب عصب ساکرال وجود داشته باشد، تزریق کورتیکواستروئید موضعی می تواند هم تشخیصی برای تعیین درگیری عصب محیطی در درد مزمن لگن باشد و هم می تواند درمانی باشد و باعث تسکین درد شود.
تزریق موضعی
- اگر تزریق موضعی استروئید موفقیت آمیز باشد، ابلیشن با فرکانس رادیویی، بلوک های عصبی محیطی، یا تعدیل عصبی با محرک نخاع ممکن است یک گزینه درمانی مناسب باشد.
- نشان داده شده است که تزریق سم بوتولینوم برای بیماران مبتلا به درد مزمن لگن باعث کاهش درد با فعالیت جنسی، کاهش فشار لگن و همچنین درد لگنی مداوم و غیر دوره ای میشود.
- گزینه درمانی پوستی مانند تزریق نقطه ماشه ای با یک بی حس کننده موضعی مانند لیدوکائین یکی دیگر از ملاحظات برای تسکین درد کوتاه مدت است. جالب توجه است که تسکین درد بیمار بیشتر از مدت زمان اثربخشی تزریق طول می کشد. این تزریق ها اغلب برای تسکین هیپرتونیک و درد ثانویه عضلات کف لگن یا دیواره شکم انجام می شود. اگر تزریق نقطه ماشه ای مفید باشد، نه تنها درمانی است، بلکه به طور بالقوه برای سندرم درد میوفاشیال نیز تشخیصی است.
- در کنار درمان شناختی رفتاری، آموزش بیمار در مورد درد مزمن لگن، از جمله جنبه روانشناختی آنها، مفید است.
- بلوک های عصبی تشخیصی می توانند برای تعیین اینکه آیا بیمار مبتلا به ناراحتی مزمن لگن از علائم درد نوروپاتیک شکایت دارد یا خیر مفید باشد. اگر ریشه عصب ساکرال از یک بلوک عصبی بی حس شود و درد بیمار از بین برود، این به تایید تشخیص درد ثانویه به اختلال عملکرد اعصاب محیطی کمک می کند.
پیش بینی و پیش آگهی
پس از هر عمل جراحی زنان مرتبط با درد مزمن لگن، چهل و شش درصد بهبود درد بیماران و سی و یک درصد بهبود علائم افسردگی همراه است. پیش آگهی اغلب بیماران مشابه سایر سندرم های درد مزمن ضعیف است. درمان منشاء زمینه ای درد بیمار منجر به بهترین بهبود کیفیت زندگی و همچنین درمان اختلالات خلقی همراه می شود.
فیزیوتراپی کف لگن می تواند یک روش درمانی مفید باشد. پس از اتمام درمان، بیماران مبتلا در مقایسه با بیمارانی که در درمان شرکت نکردند، درصد کمتر از مسکنهای دارویی استفاده کردند. علاوه بر این، نشان داده شده است که بیماران مبتلا به ناراحتی مزمن لگنی ثانویه به سندرم مثانه دردناک، درد و همچنین کاهش تکرر ادرار و فوریت را کاهش داده اند.
هیسترکتومی منجر به کاهش پنجاه درصد درد می شود. پیش آگهی بیماران مبتلا به درد مزمن لگنی در بیماران با بیماری های همراه کمتر بهتر بود.
بازدارندگی و آموزش بیمار
بیماران مبتلا به درد لگن باید در مورد وضعیت چند عاملی وضعیت خود به طور کامل آموزش داده شوند. آنها باید تشویق شوند تا با ورزش منظم، خواب کافی و خوردن یک رژیم غذایی متعادل، وضعیت سلامت خود را به حداکثر برسانند. آنها همچنین باید از اهمیت ارتباط آزاد با متخصصان خود و پایبندی به تمام داروهای تجویز شده و سایر روش های درمانی آگاه شوند.
سخن پایانی
درمان منبع اصلی درد و تشخیص درد لگن اغلب بر عهده پزشک است. درمان بیماری های همراه مانند سندرم روده تحریک پذیر یا اختلال افسردگی اساسی در درمان درد مزمن حیاتی است. بسته به شدت درد بیمار، مسکن های تجویزی ممکن است برای بی دردی کافی ضروری باشند
بدون نظر